ഭൂമി റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ആകുന്നതിനും മുന്‍പ്‌,
പുഴയില്‍ മണല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.
മണലില്‍ നിര്‍മ്മിച്ച നഗരങ്ങള്‍ ,ഗ്രാമങ്ങള്‍,
പ്രാചീന ഗുഹകള്‍ ,പാതകള്‍ , തെരുവുകള്‍......
കൊണ്ഗ്രീട്ടു സൌധങ്ങളിലെവിടെയോപെട്ട്-
നിലവിളിക്കുന്നു
ആകാശം ചതുരക്കട്ടകലാകുന്നതിനും മുന്‍പ്‌,
നമുക്ക് അവധിക്കാലങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .
വര്‍ണ്ണക്കടലാസുകള്‍ കൊണ്ട്നമ്മള്‍ നിര്‍മ്മിച്ച പട്ടങ്ങള്‍,
പാറിപ്പറന്ന ഉയരങ്ങളില്‍..
നിന്റെ ഫ്ലാറ്റ് !
ജനലിനരികില്‍ നീ..... ചിരകുകളില്ലത്ത ഒരു പട്ടം പോലെ!
തവളകള്‍ ആകാശം നോക്കി കരഞ്ഞു മഴയെ വരവേല്‍ക്കുന്ന
പാടങ്ങള്‍ നശിക്കുന്നതിനും മുന്‍പ്‌ നമ്മള്‍ മഴ നനഞ്ഞിരുന്നു.
ഇരുമ്പ് കൊട്ടകള്‍ വാ പൊളിച്ച് ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു
ആകാശത്തു നിന്നും റിയാലിറ്റി ഷോകള്‍ വാറിക്കൂട്ടുമ്പോള്‍
ഇല്ലാത്ത 'സംഗതികളെ' തേടുന്നവര്‍ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട 'സംഗതികളെ'
മറന്നുപോയിരിക്കുന്നു ഓര്‍മകള്‍ക്ക് നൊസ്റ്റാള്‍ജിയ എന്നും
മറവിക്ക് വികസനം എന്നും അര്‍ത്ഥം പഠിപ്പിക്കുന്ന
ഇ -മാഷുംമ്മാരുടെ പാനല്‍ ചര്‍ച്ചകളില്‍
റിക്കാട്‌ ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരുചിരിക്കൂട് പോട്ടിസിതരുമ്പോള്‍
'ഓര്‍മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കണം എന്നെന്നെ പഠിപ്പിച്ച
എന്‍റെ നാലാം ക്ലാസ് മാഷേ....
എന്‍റെ നാട് എനിക്ക് വലിയൊരു നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയാണ്ണ്‍
Monday, August 18, 2008
Sunday, January 6, 2008
മഴയെടുക്കുന്നത്
മഴയില്‍ മൂടുന്ന താഴ്‌വാരം ,
മങ്ങുന്ന കാഴ്ചകള്‍ ,
വിജനമാം വഴി ,
തുറന്നിട്ട ജാലകം
.വിരഹ രാഗത്തില്‍ വേദനിപ്പിക്കുന്ന
കുളിര്‍ തലോടലായ് പെയ്യുന്നു രാമഴ
.കാറ്റു തോളേറ്റി വന്ന ശോകാര്‍ദ്രമാം
ഗാനം പോലെ വിവിധ ഭാവങ്ങളില്‍
വിളറി, ചാറി യുറഞ്ഞു പെയ്യും മഴ
.ഏതോ ഏകാന്ത ബാല്യമൊഴുക്കിയ
കളി വള്ളങ്ങള്‍ ഒലിച്ചുപോകുന്നു
ആരോ എഴുതി നിറുത്തിയ താളിലെ
വരികള്‍ വെള്ളത്തില്‍ മാഞ്ഞു പോകുന്നു
ഏതോ ചിത്രത്തിന്‍ വര്‍ണങ്ങള്‍ മഴയിലെ
കുത്തൊഴുക്കില്‍ പടര്‍ന്നു പോകുന്നു
ആരോ പാടുന്ന നേര്‍ത്തൊരു പാട്ടിന്റെ
ഈണം മഴയില്‍ മുറിഞ്ഞു പോകുന്നു
പെരുമഴയുടെ ഇരവില്‍ നീ തന്നൊരു
മുഗ്ധ സ്നേഹം ഒലിച്ചുപോകുന്നു
വഴിയില്‍ കാത്തുനിന്നു തന്നെല്‍പ്പിച്ച
മൌന ചുംബനം മാഞ്ഞു പോകുന്നു
മഴയെടുക്കുന്നു ഓര്‍മയെ ,
തരിക യാണ് ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ തലോടുന്നകയ്യുകള്‍
മഴനനക്കുന്നു ജീവനെ ,കവിതയെ
മഴ നിറക്കുന്നു വേദനാ ശൂന്യ ത
മഴയിലാരോ ഇറങ്ങി നടക്കുന്നു
മഴയിലാരോ ഒലിച്ചു പോകുന്നു
മഴയിലാരോ നനഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു
.അശനിപാതം !
ചക്ര വാളത്തിന്‍ ഗഗന ദ മനികള്‍ തെളിഞ്ഞു മായുമ്പോള്‍
ഒരുനിമിഷം !
ഒരൊറ്റ നിമിഷം .
അന്തരാത്മാവിന്‍ ആഴങ്ങളില്‍നിന്നു
പോയ കാലത്തിന്‍ വാതില്‍ തുറന്നൊരു
തീഷ്ണ സൌഹൃദം മുന്നില്‍ നില്ക്കുന്നു
തീവ്ര വേദന കത്തുന്ന കണ്ണുകളില്‍
ഒരു നിമിഷം മഹായുഗമായി മാറുന്നു
പ്രളയകാലം കിനാവിന്റെ നോവിന്റെ
ഹൃദയ ഭാരം തകര്‍ത്തു പെയ്യുന്നു
മറവിയാല്‍ മോക്ഷം നിഷേധിക്ക പെട്ടൊരു
പോയ കാലം നിലവിളിക്കുന്നു
മൌനം ചങ്ങലക്കിട്ടൊരു വാക്കിനെ
അനുസ്മരിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളില്‍
മനസ്സിനാകാശത്ത് ആയിരമായിരം ചിറകടി ശബ്ദം
കിനാകിളികള്‍ ഒക്കെയും
ദേശാടനതിനിടയില്‍ ഒരല്പനേരം
ചിറകൊതുക്കുവാന്‍ ചില്ല തേടുന്നു
ക്ഷണികദീപ്തി പോലിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോള്‍
നിറ മഴയില്‍ ഉപേക്ഷിക്ക പെട്ടൊരു കവിത മാത്രം ഇരുട്ടിലാകുന്നു
മഴ കനക്കുന്നു മൌനം പെരുകുന്നു
ഇരുളിന്‍ ആലിംഗനം മുറുകുന്നു
നിറ മഴയില്‍ ഉപേക്ഷിക്ക പെട്ടൊരു കവിത മാത്രം ഇരുട്ടിലാകുന്നു
മഴയെഴുതുന്നു മനസ്സില്‍
നിറ രഹിതമാം വരികള്‍
നനവിനാല്‍
എല്ലാം ഒലിച്ചു പോകുന്നു.
മങ്ങുന്ന കാഴ്ചകള്‍ ,
വിജനമാം വഴി ,
തുറന്നിട്ട ജാലകം
.വിരഹ രാഗത്തില്‍ വേദനിപ്പിക്കുന്ന
കുളിര്‍ തലോടലായ് പെയ്യുന്നു രാമഴ
.കാറ്റു തോളേറ്റി വന്ന ശോകാര്‍ദ്രമാം
ഗാനം പോലെ വിവിധ ഭാവങ്ങളില്‍
വിളറി, ചാറി യുറഞ്ഞു പെയ്യും മഴ
.ഏതോ ഏകാന്ത ബാല്യമൊഴുക്കിയ
കളി വള്ളങ്ങള്‍ ഒലിച്ചുപോകുന്നു
ആരോ എഴുതി നിറുത്തിയ താളിലെ
വരികള്‍ വെള്ളത്തില്‍ മാഞ്ഞു പോകുന്നു
ഏതോ ചിത്രത്തിന്‍ വര്‍ണങ്ങള്‍ മഴയിലെ
കുത്തൊഴുക്കില്‍ പടര്‍ന്നു പോകുന്നു
ആരോ പാടുന്ന നേര്‍ത്തൊരു പാട്ടിന്റെ
ഈണം മഴയില്‍ മുറിഞ്ഞു പോകുന്നു
പെരുമഴയുടെ ഇരവില്‍ നീ തന്നൊരു
മുഗ്ധ സ്നേഹം ഒലിച്ചുപോകുന്നു
വഴിയില്‍ കാത്തുനിന്നു തന്നെല്‍പ്പിച്ച
മൌന ചുംബനം മാഞ്ഞു പോകുന്നു
മഴയെടുക്കുന്നു ഓര്‍മയെ ,
തരിക യാണ് ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ തലോടുന്നകയ്യുകള്‍
മഴനനക്കുന്നു ജീവനെ ,കവിതയെ
മഴ നിറക്കുന്നു വേദനാ ശൂന്യ ത
മഴയിലാരോ ഇറങ്ങി നടക്കുന്നു
മഴയിലാരോ ഒലിച്ചു പോകുന്നു
മഴയിലാരോ നനഞ്ഞു നില്ക്കുന്നു
.അശനിപാതം !
ചക്ര വാളത്തിന്‍ ഗഗന ദ മനികള്‍ തെളിഞ്ഞു മായുമ്പോള്‍
ഒരുനിമിഷം !
ഒരൊറ്റ നിമിഷം .
അന്തരാത്മാവിന്‍ ആഴങ്ങളില്‍നിന്നു
പോയ കാലത്തിന്‍ വാതില്‍ തുറന്നൊരു
തീഷ്ണ സൌഹൃദം മുന്നില്‍ നില്ക്കുന്നു
തീവ്ര വേദന കത്തുന്ന കണ്ണുകളില്‍
ഒരു നിമിഷം മഹായുഗമായി മാറുന്നു
പ്രളയകാലം കിനാവിന്റെ നോവിന്റെ
ഹൃദയ ഭാരം തകര്‍ത്തു പെയ്യുന്നു
മറവിയാല്‍ മോക്ഷം നിഷേധിക്ക പെട്ടൊരു
പോയ കാലം നിലവിളിക്കുന്നു
മൌനം ചങ്ങലക്കിട്ടൊരു വാക്കിനെ
അനുസ്മരിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളില്‍
മനസ്സിനാകാശത്ത് ആയിരമായിരം ചിറകടി ശബ്ദം
കിനാകിളികള്‍ ഒക്കെയും
ദേശാടനതിനിടയില്‍ ഒരല്പനേരം
ചിറകൊതുക്കുവാന്‍ ചില്ല തേടുന്നു
ക്ഷണികദീപ്തി പോലിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോള്‍
നിറ മഴയില്‍ ഉപേക്ഷിക്ക പെട്ടൊരു കവിത മാത്രം ഇരുട്ടിലാകുന്നു
മഴ കനക്കുന്നു മൌനം പെരുകുന്നു
ഇരുളിന്‍ ആലിംഗനം മുറുകുന്നു
നിറ മഴയില്‍ ഉപേക്ഷിക്ക പെട്ടൊരു കവിത മാത്രം ഇരുട്ടിലാകുന്നു
മഴയെഴുതുന്നു മനസ്സില്‍
നിറ രഹിതമാം വരികള്‍
നനവിനാല്‍
എല്ലാം ഒലിച്ചു പോകുന്നു.
Subscribe to:
Posts (Atom)
